Muzyka pochodzi z francuskiego filmu "Miasto zaginionych dzieci". Wspaniały surrealistyczny i zarazem poetycki film. Bardzo ciekawa jest też historia powstania tego obrazu.
Z tą piosenką, tak jak z innymi, które tłumaczę na blogu mam osobiste skojarzenia i wspomnienia. Są one jednak bardzo osobiste i tkwią we mnie głęboko. Jakiś tajemniczy głos podpowiada mi, żeby nie opisywać żadnych faktów. Nie wydobywać z ciemności czegoś, co tam powinno pozostać.
Jedyne co czuję, że powinienem napisać, to – opierając się na oryginale – przekazać swoimi słowami to, co czuję w trakcie słuchania. Melodia jest bardzo smutna, a jednocześnie - na jakiś dziwny sposób - tajemnicza. Razem wszystko to jest przejmująco piękne. Dlatego chociaż smutne, to zachęcam do wysłuchania. Przekaz tekstu jest bardzo głęboki. Słowa niby nie są trudne, ani zdania nie są bardzo skomplikowane, ale w oprawie muzycznej i w kontekście obrazu filmowego bardzo trudno ułożyć zdania tak aby przekazały to co w umyśle się dzieje. I właśnie o tym między innymi, co piszę powyżej ten tekst traktuje. Powstaje więc jakby zapętlenie. Przechodzę więc do sedna.
Każdy śni jakieś sny, przeżywa marzenia senne. Ale każdy śni samotnie. Nie można oddać drugiej osobie swoich wrażeń, ani zobrazować snu. Tak jak nie można komuś oddać na jawie ani jednego dnia, żeby ten ktoś przeżył go za nas. Nie można drugiej osobie przekazać tego, co znaczy być mną. Ale ludzie mogą sobie ofiarować przyjaźń. To jedyne co możemy sobie dać.Czasem się mówi: tego już mi nikt nie odbierze. Gdyby jednak ktoś zawładnął moim przeżywaniem snu, to zawładnie całym mną. I to co najgłębiej ukryte, jednak zostałoby wykradzione. Moje życie już nie byłoby całkiem moim.
Czy słyszysz jak bije moje serce? Nie zbliżaj się już bardziej do mnie. Wesprzyj tylko się na mnie, i ogrzej moim ciepłem. Nie oddalimy się już od siebie. Będzie dobrze, wszystko tak jak ma być. Nasi są bezpieczni. Sprawy stają się jasne, wszystkie małe rzeczy złe znikną. Życie płynie aż do końca.
Nie potrafię dać ci wyśnić mego snu,
ani dać ci przeżyć choć jednego z moich dni...
Komentarze
Prześlij komentarz